evi gösteren halısı ve perdesidir der büyük teyzeler
ev dediğin nasıl görünür? kime görünür?
perdeler
bir paylaşıp
bir sakladıkça
sırlarını
zeminin sarsılıp
manzaran bulanır mı?
ilk ne zaman gidilir evden?
sonra nasıl dönülür?
soruları üşüşünce
ev ayağına dolanır
eline bulaşıp
zihnine sarılır
kuşun uçarı hafifliğinden,
kaplumbağanın bilge tutsaklığına dönüşür.
dönüşür
dönüşür
dönüşür
üşüşür
üşütür
sarıp sarmalayan bulutsu bir umut mu
yoksa
yok olma yolunda
varlık gösterme çabamız mıdır ev?
Arşivsel pigment baskı fotoğraf ve yerleştirme, 1/5 + 1 AP, değişken ölçüler, 2018- devam eden proje
Louise Bourgeois anısına.
***
The unbearable lightness of being dust
carpet and curtains make a home, old ladies say
but how does it look like what you call home?
and to whom?
as curtains drawn
either to hide
or reveal your secrets
does the ground shake
and your sight gets blurred?
when to leave home for the very first time?
then how to return?
while such questions pile on
home gets into your hair
taints your hands
It caresses your mind
and turns from the bird’s whimsical lightness
into the wise captivity of the tortoise.
It transforms
transforms
transforms
It piles on
and makes you cold
Is home a misty hope that surrounds us
or
Is it our effort to exist
on the way to extinction?
***
Archival pigment print photography and installation, 1/5 + 1 AP, various sizes, 2018- ongoing
In memory of Louise Bourgeois.